|
| Punkt czapnictwa w przedwojennym Sierpcu |
|
|
| Sierpczanki i sierpczanie w modnych w latach 20. i 30. XX wieku nakryciach głowy. Fot z zasobów Pracowni Dokumentacji Dziejów Miasta Sierpca. |
|
Lata 20. XX wieku przyniosły wyraźne ożywienie aktywności sierpeckich kobiet w życiu publicznym i gospodarczym miasta. Sierpczanki zakładały stowarzyszenia, włączały się w prace organizacji pomocowych, a ich aktywność wnosiła dużo dobrego dla miasta i jego mieszkańców. Wiele z pań prowadziło drobne zakłady usługowe, pracowało w handlu i rzemiośle.
W 1926 roku przy sklepie bławatnym "Zgoda", z inicjatywy sierpeckiego Oddziału Służby Narodowej Organizacji Kobiet, któremu przewodniczyła rejentowa Maria Gurbska, założono pracownię czapek. Sprowadzono do niej nauczycielkę, kupiono maszyny i inne niezbędne narzędzia i rozpoczęto szycie czapek różnego kształtu.
Materiały, jakie stosowano, to wełna i kaszmir. Pracownia specjalizowała się w szyciu zarówno damskich, jak i męskich nakryć głowy. Jeśli chodzi o męskie, były to m.in. kapelusze, maciejówki, berety, pilotki. Damskie nakrycia głowy stały się w owym czasie mniejsze i skromniejsze niż jeszcze dekadę wcześniej. Na co dzień panie nosiły kapelusze z filcu w ciemnych kolorach, które byłe formowane w kształt kasków lub kloszy. Modne były także turbany.
Do sierpeckiego punktu czapnictwa zgłosiła się na naukę czwórka młodych ludzi, co dawało nadzieję na rozwinięcie działalności. Oprócz nauki korzystania z narzędzi i maszyn, uczniowie poznawali materiały i ich zastosowanie, szkolili się z wykrawania i szycia nakryć głowy.
Więcej ciekawostek na temat przedwojennych sierpczanek na stronie SIERPCa Kobiety
B̳i̳b̳l̳i̳o̳g̳r̳a̳f̳i̳a̳:̳
M. Toussaint-Samat: Historia stroju, Warszawa 2002
A. Sieradzka: Żony modne. Historia mody kobiecej od starożytności do współczesności, Warszawa 1993
"Gazeta Świąteczna" 1926, R. 46, nr 2358
