Ewa Maria Tabeau

Ewa Maria Tabeau, sierpczanka, mieszka i pracuje w Hadze. Debiutowała w 1997 roku tomikiem "Zabłąkana w Wielkiej Europie" wydanym w serii Biblioteki Sierpeckiej.

Nowe wiersze Ewy Tabeau mieszczą się w tym samym kręgu tematycznym, co wiersze opublikowane wcześniej w tomiku. Waldemar Szmaszcz, który napisał posłowie do "Zabłąkanej w Wielkiej Europie", przeciwstawiał profesjonalnej stronie osobowości Tabeau (jest statystykiem) sferę jej kobiecej wrażliwości, która pozwala jej widzieć niepowtarzalne bogactwo wymiarów potocznego doświadczenia rzeczywistości. Niepowtarzalne, bo ulotne.

Komentując przeczytane nowe wiersze Ewy Tabeau, chciałabym się odnieść nie do tematyki czy problematyki, ale do języka jej poezji. Myślę, że Ewa Tabeau jako poetka ma problem z opanowaniem swej wylewności, która jest pewnie immanentną cechą jej osobowości. Zarazem poetka wie, że powinna być oszczędna w budowaniu przekazu. Najlepsze z jej nowych wierszy to te, w których realizuje zasadę maksymalnej oszczędności słowa. Nie zawsze potrafi się zdyscyplinować. Kiedy decyduje się na "dopowiedzenie myśli", "uzupełnienie obrazu" działa wbrew dramaturgii wiersza.

Powyższe uwagi nie dotyczą jednak wiersza "Pocałunek", z którego emanuje kłębowisko emocji i niezwykłej prawdy uczuć. "Pocałunek" jest czymś wiecej niż tylko wierszem o pocałunku. Jest to wiersz o pożądaniu, potrzebie bliskości męskiego ciała. Jest to wiersz nazywający uczucie niespełnienia i oczekiwania. Wie o tym każda kochająca kobieta.

Bogumiła Dumowska